Onlangs dronk ik een BORDEAUX-wijn uit het jaar 2007. Had mij er sedert lange tijd op verheugd deze wijn te drinken. Ik dacht in eerste instantie dat ik een lekker wijntje had gekregen van een relatie; een goede wijn cadeau krijgen is nooit weg. Bij nader onderzoek bleek dat mijn relatie er blijkbaar net zo was ingestonken als ik in eerste instantie. Er zijn diverse Bel Airs in de markt, in en rond bordeaux.Jammergenoeg was dit geen echte grote wijn uit de Bordeaux. Aan het etiket is het niet te zien, een zeer klassiek, een beetje chique etiket. Daar prijkt op: Chateau Bel Air.
Het bleek al snel dat het niet om de grote wijn gaat, want er bestaat een grote familie Bel Air-s uit de regio Bordeaux in Zuid- Frankrijk, ze zijn er o.a. uit: de Haut MeDoc, maar ook uit Pomerol, Lalande de Pomerol, en uit Sainte Croix du monthe, de Bordeaux Superieur, Lussac St Emilion, Cotes de Blaye, Graves, zelfs uit Cote de Castillon.Hoe kan een klant door de bomen het bos nog zien, bij dit staaltje van mistgordijnen optrekken. Dat kent zijn weerga niet, er is met de franse slag gewerkt!. Wat is nu het enige echte Chateau Bel Air? Nee, het zijn er acht of negen.
Probeer door dit oerwoud aan wijnen met dezelfde naam, maar eens te ontdekken wie wie is? Welke klant kent de regio's, de druivensoorten etc..Klanten gaan meestal af op de naam die op het etiket staat, maar wat als het ene Chateau zijn etiket nog mooier en klassieker styled als de anderen en allen gebruiken dezelfde naam?
Dit kun je alleen oplossen als je echt kenner bent. Je moet de kenmerken die op de fles staan bestuderen, de regio, de wijndruiven. Of voor de echte kenner het zogenaamde HPA nummer bekijken, dat overigens heel vaak, klein op de achterzijde van de fles vermeld staat. Dit nummer verwijst naar de importeur of de oorspronkelijke bottelaar. Dat weet natuurlijk geen enkele liefhebber, en die pakt na een slechte ervaring, dus nooit meer een Chateau Bel Air.
De ware wijnliefhebber krijgt zo de nodige korrels zand in zijn ogen gestrooid.
Eigenlijk is dit dus een typische vorm van Franse volksverlakkerij, kortweg gewoon klantenbedrog. Ook als hebben ze in Frankrijk nog zo'n goeie wijnwetgeving dit zou niet moeten kunnen, de wetten zouden zo'n wildgroei, in het belang van alle producenten, dienen te verbieden.
Mijn wijn was:
Chateau Bel Air 2007, Appelation Montagne Saint Emilion Controlee
Hij hangt goed in het glas, dikke tranen. Niks mis mee zou je op het eerste gezicht zeggen, maar dit is typische voorbeeld van een wijn die te lang op eikenhouten fusten gelagerd is geweest. Je proeft alleen nog maar eikenhout, geen bloemen of fruit, geen fleurige neus, hout in de mond, weinig smaaknuances. Jammer dat dit soort producten zo nog gemaakt mogen worden.
