Goede wijn behoeft geen krans. Franse topper

Investeren in wijn is kopen van wijn met bewaarpotentieel, in de verwachting natuurlijk dat die wijn steeds meer gaat opbrengen, op een veiling bijv.
Langzaamaan zag ik mijn wijnkelder steeds leger raken, totdat je bij wijnen komt die je voor een speciale gelegenheid hebt gekocht.
Voor onze beide dochters kocht ik circa twintig jaar geleden  een aantal echte bewaarwijnen: Sociando Mallet en Chateau Talbot en beperkt Chateau Poujeaux uit hun geboortejaar 86 en 88.

Een goede investering volgens kenners,
en een meer dan voortreffelijke wijn
En nu, na circa 25 jaar, de dames zijn beiden geslaagd en er is menig flesje bij gelegenheid geopend. Ze vinden hem zelf te zwaar, niet vriendelijk voor onze jonge dames. Daarom drink ik en mijn vrouw  de laatste flesjes van de voorraad op, om te kijken of de flessen nog goed op dronk zijn en/of  ze eventueel nog even meekunnen....
Tot ze een jaar of vijftien oud waren, was de wijn meer dan uitstekend, de smaak was voortreffelijk.
Te jong werd ie gedronken op de Communiefeesten van onze dochters; je pleegt zo'n beetje kindermoord. Maar vol en rijp was ie in hun VWO periode, perfect op dronk rond het 10e tot het 15e jaar. Daarna treedt langzaamaan veroudering op, de kurk in de fles wordt vol gezogen met wijn in een kelder zonder clima. Het fruit neemt af, je proeft minder nuances.

In zijn topjaren een meer dan voortreffelijke wijn; de Chateau Talbot die wij proefden was uit het topjaar 1986,
Grand Cru Classe, Haut Medoc Saint Julien

proefnotitie van deze wijn:
Kleur : intens, matig doorzichtig, granaat. 
Geur:  complexe neus met tonen van cassis, inkt, munt, licht hout.
Smaak : een combinatie van superfijn fruit, met zwarte bessen, mooi hout, sigaarkistjesceder, subtiel leder, super complex. In de mond erg grote finesse met kracht.
Afdronk: een erg mooie en lange afdronk

Hoe komt Jan Splinter door de winter(stormhoek).

Ik heb twee prachtdochters, waar ik bijzonder trots op ben, hoe ze zich ontwikkelen. Dat ging echter niet altijd vanzelf.
In de periode dat ze beiden op kamers zaten, moest toch het collegegeld, de boeken, de huur en de verzekeringen betaald worden en blijven doorlopen.
In die periode heb je als gezin wat minder bestedingsruimte, en dat geldt natuurlijk ook voor je hobby's, dus ook voor mijn wijn.
Wij konden echter niet van de wijn afblijven en zijn toch voortdurend blijven genieten, weliswaar op ietwat lager niveau. Ook het regelmatige uitstapje naar de voorraad in mijn wijnkelder deed de pijn wat verzachten.
Voor die dagen in de maand, zijn er altijd nog de huiswijnen, van slijters en grootgrutters. Het doel van een huiswijn is redelijk duidelijk: een betrouwbare en smakelijke wijn voor een relatief laag bedrag. Dit ligt volstrekt anders bij wijnen die door het domein gemaakt worden.

Een huiswijn is een betaalbare wijn met een algemene smaak, een allemansvriend, van redelijk kwaliteit, dat wel.

De huiswijn die ik met jullie wil bespreken is de:

DE SAUVIGNON BLANC 2011 van STORMHOEK

Deze droge wijn heeft de fruitige smaak van sappige meloen en rijpe passievrucht. Kruidige, opwekkende aroma's van vers gemaaid gras geven de frisse wijn pit. Hoewel hij droog en heel fris is, komt hij ook zacht en rond over. Dat zit hem in de rijpheid van de druiven. Voor zo en bij lichte gerechten.

Stormhoek is een relatief jong huis, uit Zuid Afrika, dat vanwege een heel erg goede en moderne marketingstrategie, de levering van wijnen in enkele jaren enorm zag toenemen.
Stormhoek heb je  in rood, rose,  en wit.

Slechts een ding is erger dan teveel drinken: dorst.

We zijn afgelopen weekend gaan fietsen in het Sauerland. Prachtige omgeving, mooie natuur, veel bossen en heuvels, weinig echt vlak, heel veel groen en overal leisteen op de grond. Nat, vochtig, veel gekapte dennen, overal houtstapels. Oude klassieke vakwerkhuizen. Koeien, rood bont gevlekt, fors gebouwd.
Elke dag fietsten wij zo'n 100 kilometer.  Dan moet je ook af en toe goed drinken, voor de vochtbalans, meer af dan toe. Gezelligheid kent geen grenzen, wij schakelen moeiteloos over van bier naar wijn. Op de tussenstop drinken we meestal een Grimbergen of in Duitsland een witbier, na de tocht hebben we nog meer dorst van al die inspanning. 's Avonds drinken we wijn.

In Duitsland dronken wij een echte Pinot noir, die heet Spätburgunder, gemaakt door weingut Briem. Een verrassing in een grote literfles.

Geschiedenis

Het druivenras Spätburgunder behoort tot de zogeheten Burgunderfamilie en daarmee was het een de vroegste rassen in het westelijk deel van Centraal Europa.  In de 18e eeuw is de druif mogelijk vanuit de Bourgogne naar de Ahr gebracht. Dankzij de opkomende productie van sekt kreeg de aanplant van Spätburgunder anderhalve eeuw geleden een krachtige impuls, omdat daarvoor pure Burgunderwijngaarden werden aangelegd. Synoniemen voor Spätburgunder zijn Pinot Noir (Frans)of Pinot nero (Italiaans) .

In het glas een 2010 van Briem

Spätburgunders hebben een fruitig aroma met daarin wat amandel. Ze zijn vol en zacht van smaak. De typische Spätburgunder kan ruiken naar rijp rood fruit, variërend van aardbeien tot kersen, of naar zwart fruit van bramen tot zwarte bessen.  De Spätburgunder wordt steeds belangrijker. Dit type heeft een krachtige rode kleur, meer tannine, minder zuren en ondergaat vaak een korte lagering in kleine eikenhouten vaten.

Rode Spätburgunders zijn ideaal voor herfst en winter. Ze kunnen het best geserveerd worden op een graad of 16. Krachtige varianten zijn uitstekende begeleiders van vleesgebraad, wild of kaas. 
Kortom: Een lekkere goed drinkbare Duitse rode wijn.