Rose : voor warm weer een echte zomerwijn.

Is deze wijn alleen voor in de zomer of geldt wat

vroeger was,  rosé is  slechts in één stijl verkrijgbaar. Tegenwoordig is het aanbod van geuren en kleuren heel divers. Er is een rosé voor iedereen, voor elk moment en bij elk gerecht.

Seizoenswijn

Lange tijd was rosé een seizoenswijn die je alleen in de zomer en het vroege najaar opentrok. Bovendien was het meer een party- en terraswijn dan een partner aan tafel. Tegenwoordig wordt rosé in diverse stijlen gedronken van het vroege voorjaar tot begin november.
Vroeger waren Frankrijk en Portugal de enige landen van herkomst. Inmiddels is er een rosé uit elk zichzelf respecterend wijnland. Uit koele en warme klimaten, van verschillende druivenrassen, en zowel uit Europa als de Nieuwe Wereld. Ook verschillende technieken spelen een rol.

Kleur

Rosé wordt gemaakt van blauwe druiven. De inweking is korter dan bij rode wijn. Zo ontstaat de roze kleur. In de schilletjes zitten de kleurstoffen. Hoe langer het sap hiermee in aanraking komt, hoe dieper de kleur.

De kleurschakering zelf is afhankelijk van de hoeveelheid lucht waaraan de wijn wordt blootgesteld. Wordt de wijn helemaal afgeschermd van lucht? Dan blijft de wijn lichtpaars. Veel lucht zorgt voor een meer oranje kleur.

Productiewijze

Rosé wordt op 2 manieren gemaakt. De eerste is een korte inweking van schilletjes met vruchtvlees. Hierna wordt de most geperst en tot wijn gemaakt. De tweede methode heet ‘bloeden’. Hierbij wordt er na een paar uur inweking wat afgetapt. Door dit ‘bloeden’ wordt de rode wijn geconcentreerder. Rosé ontstaat als bijproduct hiervan.

Kortom, druivenras, groeiplaats en productiewijze zijn bepalend voor het resultaat. Ondanks de veelheid aan stijlen en soorten, hier toch een indeling naar gebruiksmoment.

Aperitiefrosé

De aperitief-rosé is een droge, lichte rosé met een neutrale smaak en geur. Deze rosés zijn minder geschikt aan tafel. Wilt u er toch iets bij serveren? Denk dan aan lichte snacks of gerechten als sushi, fruits de mer, gazpacho en olijven.

• Château Minuty M, Côtes de Provence, Frankrijk, 2012
  Klassieke, lichte Côtes-de-Provencestijl. Toegankelijk maar droog.
• Gérard Bigonneau, Les Bouchauds, Reuilly, Frankrijk, 2012
  Uitstekend aperitief, maar ook lekker bij salades en gevogelte.

Let op voor Pasen; Koop jij een Bordeaux, Chateau Bel Air, welke dan? Klantenbedrog!

Onlangs dronk ik een BORDEAUX-wijn uit het jaar 2007. Had mij er sedert lange tijd op verheugd deze wijn te drinken. Ik dacht in eerste instantie dat ik  een lekker wijntje had gekregen van een relatie;  een goede wijn cadeau krijgen is nooit weg. Bij nader onderzoek bleek dat mijn relatie er blijkbaar net zo was ingestonken als ik in eerste instantie. Er zijn diverse Bel Airs in de markt, in en rond bordeaux.


Jammergenoeg was dit geen echte grote wijn uit de Bordeaux. Aan het etiket is het niet te zien, een zeer klassiek, een beetje chique etiket.  Daar prijkt op: Chateau Bel Air.
Het bleek al snel dat het niet om de grote wijn gaat, want er bestaat een grote familie Bel Air-s uit de regio Bordeaux in Zuid- Frankrijk, ze zijn er o.a. uit:  de Haut MeDoc, maar ook uit Pomerol, Lalande de Pomerol, en uit Sainte Croix du monthe, de Bordeaux Superieur, Lussac St Emilion, Cotes de Blaye, Graves, zelfs uit Cote de Castillon.




Hoe kan een klant door de bomen het bos nog zien, bij dit staaltje van mistgordijnen optrekken. Dat kent zijn weerga niet, er is met de franse slag gewerkt!. Wat is nu het enige echte Chateau Bel Air? Nee, het zijn er acht of negen.
Probeer door dit oerwoud aan wijnen met dezelfde naam, maar eens te ontdekken wie wie is? Welke klant kent de regio's, de druivensoorten etc..
Klanten gaan meestal af op de naam die op het etiket staat, maar wat als het ene Chateau zijn etiket nog mooier en klassieker styled als de anderen en allen gebruiken dezelfde naam?
Dit kun je alleen oplossen als je echt kenner bent. Je moet de kenmerken die op de fles staan bestuderen, de regio, de wijndruiven. Of voor de echte kenner het zogenaamde HPA nummer bekijken, dat overigens heel vaak, klein op de achterzijde van de fles vermeld staat. Dit nummer verwijst naar de importeur of de oorspronkelijke bottelaar. Dat weet natuurlijk geen enkele liefhebber, en die pakt na een slechte ervaring, dus nooit meer een Chateau Bel Air.
De ware wijnliefhebber krijgt zo de nodige korrels zand in zijn ogen gestrooid.
Eigenlijk is dit dus een typische vorm van Franse volksverlakkerij,  kortweg gewoon klantenbedrog. Ook als hebben ze in Frankrijk nog zo'n goeie wijnwetgeving dit zou niet moeten kunnen, de wetten zouden zo'n wildgroei, in het belang van alle producenten, dienen te verbieden.

Mijn wijn was:

Chateau Bel Air 2007,  Appelation Montagne Saint Emilion Controlee

Hij hangt goed in het glas, dikke tranen. Niks mis mee zou je op het eerste gezicht zeggen, maar dit is typische voorbeeld van een wijn die te lang op eikenhouten fusten gelagerd is geweest. Je proeft alleen nog maar eikenhout, geen bloemen of fruit, geen fleurige neus, hout in de mond, weinig smaaknuances. Jammer dat dit soort producten zo nog gemaakt mogen worden.